Pauca mutat vel plura sane;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Nihil ad rem! Ne sit sane; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Eadem fortitudinis ratio reperietur. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Contineo me ab exemplis. An hoc usque quaque, aliter in vita? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Iam in altera philosophiae parte.

Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Cur, nisi quod turpis oratio est? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. An haec ab eo non dicuntur? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Ita prorsus, inquam;

Summus dolor plures dies manere non potest?

Sed haec omittamus; Duo Reges: constructio interrete. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;

Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.