Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Duo Reges: constructio interrete.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Que Manilium, ab iisque M.

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quis Aristidem non mortuum diligit? Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Sed videbimus. Paria sunt igitur. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Primum divisit ineleganter; Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.