Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Duo Reges: constructio interrete. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Hoc non est positum in nostra actione. Negare non possum. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Audeo dicere, inquit. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Sed ad bona praeterita redeamus. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quod quidem nobis non saepe contingit. Hunc vos beatum; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Minime vero, inquit ille, consentit.