Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Venit ad extremum; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Hic ambiguo ludimur. Duo Reges: constructio interrete.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Quae duo sunt, unum facit. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Nihilo magis. In schola desinis. Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. Disserendi artem nullam habuit. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Nos cum te, M. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Istic sum, inquit. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Minime vero istorum quidem, inquit. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Primum quid tu dicis breve? Prioris generis est docilitas, memoria;

Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Efficiens dici potest. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Tubulo putas dicere? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Summus dolor plures dies manere non potest? Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Est, ut dicis, inquam. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? De illis, cum volemus. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.