Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Duo Reges: constructio interrete. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Tum mihi Piso: Quid ergo? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Urgent tamen et nihil remittunt. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quae cum essent dicta, discessimus. Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Id est enim, de quo quaerimus. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Sed quot homines, tot sententiae; Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Qui convenit? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Quo tandem modo? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Istic sum, inquit. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Hoc tu nunc in illo probas. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.
Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quod cum dixissent, ille contra. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. An haec ab eo non dicuntur? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quorum altera prosunt, nocent altera. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Cur haec eadem Democritus? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Inquit, dasne adolescenti veniam? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Si longus, levis; Odium autem et invidiam facile vitabis. Beatus sibi videtur esse moriens. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;